รักลายพราง
“ทหารเรือ ผลัด1” !!! เพียงเท่านั้นร่างสูงใหญ่ก็ทรุดลงจนเข่ากระแทกพื้น คิ้วของเขา ใบหน้าส่ายไปมาอย่างทุกข์ใจ น้ำตาไหลพราก และเพ้อพล่าม “เภา ... น้องเภา แล้วจะอยู่ยังไง ... น้องเภา”
ผู้เข้าชมรวม
635
ผู้เข้าชมเดือนนี้
6
ผู้เข้าชมรวม
เภา ภคมน เมืองแมน บัวขาว ลำพอง ภาณุ มาลินี เหมย ทหาร ทหารเกณฑ์ แก้แค้น หนีออกจากบ้าน บุญคุณ แต่งงาน ปล้ำ
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
รักลายพราง
By. แก้วโมรา
เปิดเรื่อง 16/12/2561
บทนำ
“นายลาภผล
สักทอง”
เสียงห้าวห้วนตามประสาทหารดังขึ้น
เจ้าของชื่อเดินขาสั่นๆด้วยความประหม่าไปยังด้านหน้าเวทีของอาคารอเนกประสงค์ของโรงเรียนประจำตำบล
ที่เป็นสถานที่คัดเลือกชายไทยเพื่อเป็นทหารกองประจำการในปีนี้
ชายหนุ่มราวสามร้อยคนในตำบลมารวมตัวกันอย่างเนืองแน่น
เพื่อทำหน้าที่ชายไทยที่แสนภาคภูมิ
บางคนมีญาติมาให้กำลังใจจำนวนมาก
บางคนก็มีกองเชียร์ มีฉิ่ง มีกลองพร้อมสรรพ แต่บางคนก็มาเพียงลำพังเหมือนกับ ลำพอง
เมืองแมน
การคัดเลือกผ่านไปสามหมู่บ้านแล้ว
หมู่บ้านของเขาเป็นหมู่บ้านที่สี่
“พี่บัวขาวสบายเลยสินะ
ที่จัดการอุดไปเรียบร้อย ผมนี่ยังใจตุ้มๆต่อมๆอยู่เลย เหลือใบแดงอีกตั้งสิบกว่าคนแน่ะ”
เลิศศักดิ์ บางประดับ ที่นั่งถัดไปหันมาพูดกับลำพอง
เด็กหนุ่มรุ่นน้องเรียกเขาด้วยฉายาแทนชื่อจริง ตามความเคยชินเช่นเดียวกับคนอื่นๆในหมู่บ้าน
ปีนี้คนสมัครทหารน้อยเหลือเกิน
แถมไอ้เด็กหนุ่มสมัยนี้ก็เรียนหนังสือหนังหากันหมด คนที่เขารู้จัก ยื่นผ่อนผันการเกณฑ์ทหารกันหลายคน
แต่ลำพองไม่สามารถผ่อนผันทหารได้อย่างนั้น
ก็เขามีความรู้แค่เพียงมอสาม
แถมรูปร่างสูงใหญ่ จนถูกจัดในกลุ่มดี1ประเภท1 ทันทีเมื่อผ่านการตรวจร่างกาย
แถมสิ่งสำคัญก็คือ
ด้วยความรู้ที่จำกัด ทำให้ลำพองขาดความรู้ด้านกฎหมาย
จนไม่ได้เข้ารายงานตัวเป็นทหารกองเกิน จนกระทั่งอายุยี่สิบห้าปีเข้านี่แล้ว
หากแต่เกิดเหตุสำคัญจนกระทั่งถูกตรวจสอบประวัติ เรื่องนี้จึงถูกเผยขึ้นมา
ลำพองจึงต้องเข้ารับการคัดเลือกทหารกองประจำการในปีนี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
ยังดีที่เถ้าแก่เฮง
นายจ้างของเขามีความอารี
ยื่นมือเข้าช่วยเหลือโดยบอกว่าจะติดต่อนายทหารชั้นผู้ใหญ่คนหนึ่งให้
เพื่อให้เขาไม่ต้องเป็นทหาร หากแต่ต้องเข้ารับการคัดเลือกพอเป็นพิธี
โดยสัสดีจะแกล้งทำเป็นให้เขาจับใบแดงใบดำสักนิด แต่ผลการคัดเลือกนั้นได้ถูกกำหนดไว้แล้ว
ลำพองรวบรวมเงินเก็บทั้งหมดที่มี
รวมทั้งทำงานอย่างหนักในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา จนได้เงินหมื่นกว่าบาท หากแต่นั่นก็ยังไม่เพียงพอ
ลำพองจึงจำต้องติดค้างเงินค่าเทอมของน้องสาว ทั้งที่เธอกำลังจะเรียนจบมอหก
โดยตั้งใจว่าเมื่อพ้นจากช่วงเกณฑ์ทหารไป เขาจะรีบทำงานเพื่อหาเงินค่าเทอมให้ภคมนโดยเร็วที่สุด
นอกจากนี้เขาต้องหยิบยืมเงินจากเถ้าแก่เฮงอีกจำนวนหนึ่ง
เขาจึงมีเงินสามหมื่นบาทตามที่นายทหารผู้นั้นเรียกร้อง
ลำพองยิ้มให้กำลังใจเด็กหนุ่มรุ่นน้องที่รู้จักกันดี
เตือนให้ฝ่ายนั้นเอา ‘ลูกอม’ ใส่ปากตามที่ร่างทรงเจ้าพ่อในหมู่บ้านสั่งมาด้วยสีหน้าเรียบๆ
ทั้งที่เขาเองก็รู้สึกตื่นเต้นไม่แพ้กัน
ก็ปีนี้เขาฉลองเบญจเพสด้วยความซวยมาหลายรูปแบบ
ลำพองหวังว่ามันจะสิ้นสุดลงเสียที เขาจะได้รีบทำงานหาเงินไปจ่ายค่าเทอมให้น้องสาวที่มีกันเพียงสองคนพี่น้อง
แม้ภคมนไม่งอแงสักนิด ถึงต้องจะอับอายที่เธอยังไม่ได้รับใบวุฒิเหมือนกับเพื่อนคนอื่นๆ
“นายลำพอง เมืองแมน”
เสียงสัสดีเรียกชื่อลำพองและชายหนุ่ม
5 คนในถัดมา ให้ไปยืนรอด้านหน้า เขาสูดหายใจลึกๆ เพื่อข่มความประหม่า ดึงความสนใจจากเหตุการณ์ตรงหน้า
โดยนึกในใจว่าเย็นวันนี้ เขาอาจจะหากับข้าวมื้อพิเศษไปฝากน้องสาวสักสองสามอย่าง ---
“นายลำพอง เมืองแมน”
ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่
ผิวคล้ำจนเห็นแต่ดวงตาขาวเด่นชัด หน้าตาคล้ายนักมวยชื่อดัง ยิ้มให้สัสดีผู้ถือกล่องทึบด้วยความตื่นเต้น
และรู้สึกใจชื้นเมื่อได้รับรอยยิ้มตอบกลับมา
เจ้าหน้าที่คงจะรู้กันกับนายทหารยศใหญ่ผู้นั้นแล้วแน่ๆ
เย็นนี้จะซื้ออะไรไปฉลองกับภคมนดีนะ
อาจจะเป็นทอดมันหมูกับแกงจืดลูกรอกที่ภคมนชอบ
และผัดเผ็ดหมูป่าสำหรับเขา ---
ลำพองถูกสัสดีจับมือขึ้นชูเพื่อแสดงให้เห็นว่าในมือของเขาปราศจากสิ่งแปลกปลอม
แล้วจึงให้ล้วงมือลงในกล่อง เขาหยิบสลากใบแรกที่สัมผัสมือและส่งให้สัสดีคนที่สอง จากนั้นก็ถูกยึดตัวเอาไว้โดยสัสดีอีกคนที่แสร้งทำหน้าเคร่งทั้งที่อยู่ในอารมณ์บันเทิงไม่น้อย
และถูกจับหันหน้าเข้าหาคนอื่นๆที่ยังนั่งรอเป็นแถวที่จัดเอาไว้
ความตื่นเต้นทำให้เขาเผลอกลั้นหายใจโดยอัตโนมัติ
“แดง!!”
???
“ทหารเรือ ผลัด1”
!!!
เพียงเท่านั้นร่างสูงใหญ่ก็ทรุดลงจนเข่ากระแทกพื้น
สัสดีที่อยู่ใกล้ๆรีบเข้ามาช่วยกันพยุงแต่ก็ฝืนน้ำหนักของร่างสูงใหญ่นั้นไม่ไหว จนต้องค่อยๆผ่อนลงให้ลำพองนอนลงไปกับพื้น
คิ้วของเขาขมวดขึ้ง ใบหน้าส่ายไปมาอย่างทุกข์ใจ น้ำตาไหลพราก และเพ้อพล่าม
“เภา ... น้องเภา แล้วจะอยู่ยังไง ... น้องเภา”
ภคมน (เภา) เมืองแมน
ลำพอง (บัวขาว) เมืองแมน
นาวาตรีภาณุ นาวีพิทักษ์
มาลินี (เหมย) หวังเจริญกุล
เม้าท์มอยหายกาบ
จริงๆแล้วตอนที่แพลนพล็อตเรื่องนี้ เค้าตั้งใจจะเขียนเรื่องของภคมนนะ แต่พอศึกษาข้อมูลสำหรับเขียนนิยายไปเรื่อยๆ ปรากฏว่า พล็อตของลำพองเพิ่มขึ้นทุกทีๆ (ฮา) ตอนนี้ก็เลยกลายเป็นว่ามี 2 คู่นะคะ ไม่ใช่คู่หลักกับคู่รองเหมือนที่ตั้งใจแต่เดิม
เราลองมาติดตามสองพี่น้อง ‘เมืองแมน’ ว่าชีวิตรักของเขาและเธอจะเป็นอย่างไรค่ะ
ฝากผู้บ่าวผู้สาวไทยบ้านไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ อิอิ
รักเสมอ
ไรท์เอง
ผลงานอื่นๆ ของ วิเซียร่า / แก้วโมรา /นันทรูป ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ วิเซียร่า / แก้วโมรา /นันทรูป
ความคิดเห็น